Logopeda to specjalista zajmujący się diagnozowaniem, stymulacją rozwoju mowy, profilaktyką oraz terapią zaburzeń mowy.
W szkole funkcję tę pełni mgr Katarzyna Podgórska-Smoła.
WAKACJE – zajęcia 22 – 25. 06. 2020r.
Ćwiczenie 1 – „Nad wodą i w górach” – podczas czytania historyjki wykonujemy ćwiczenia buzi powtarzając je po kilka razy.
Języczek-Podróżniczek wybrał się na plażę. Było tam bardzo dużo ludzi (dotykamy czubkiem języka każdego zęba na górze i na dole). Dzieci robiły babki z piasku (kląskamy językiem, naśladujemy konika), budowały zamki (kierujemy język do nosa i do brody), grały w piłkę (nabieramy powietrza w policzki i przytrzymujemy chwilkę). Nad wodą latały białe mewy (język od kącika do kącika). Języczek-Podróżniczek rozłożył koc (kierujemy język do brody) i zaczął się opalać (próbujemy językiem dotknąć czubka nosa).
Języczek-Podróżniczek wybrał się też na wycieczkę w góry. Wspiął się na wysoki szczyt (próbujemy językiem dotknąć czubka nosa). Był zmęczony (ocieramy pot – język od kącika do kącika). Rozejrzał się (wypychamy językiem policzki na zmianę) i zobaczył pasące się stado owiec (otwieramy buzię i dotykamy językiem górnych i dolnych zębów), którego pilnował duży pies. Biegał on dookoła stada (oblizujemy się w jedną i w drugą stronę). Języczek usiadł na trawie i odpoczywał.
Ćwiczenie 2 – „Żaglówka” – ćwiczenie oddechowe.
Dziecko stoi trzymając przed sobą w dłoniach dwa trójkąty wycięte z papieru. Nabiera powietrza nosem i mocno, długo dmucha przez zaokrąglone wargi. Najpierw dmucha na jeden, a potem na drugi trójkąt, jak wiatr w żagle.
Ćwiczenie 3 – zabawa ruchowa „Zaginiona owieczka”.
Jedna osoba ukrywa pluszową owieczkę (lub inną maskotkę), a druga ma jej szukać. Porusza się po pokoju zgodnie z poleceniem drugiej osoby (na przykład: idź w prawo, teraz skręć w lewo, idź do przodu, obróć się). Kiedy odnajdzie owieczkę, zamieniają się rolami.
Ćwiczenie 4 – ćwiczenie oddechowe „Skoki do wody”.
Dziecko układa przed sobą na stoliku chrupki. Wypisuje na chrupkach numer startowy. Dmucha na chrupki, aż spadną ze stolika. Sprawdza, który chrupek spadł najdalej.
TO JUŻ KONIEC ZADAŃ, ŻYCZĘ UDANYCH WAKACJI !!!
TAŃCZYMY! – zajęcia 15 – 19. 06. 2020r.
Ćwiczenie 1 – podczas czytania wierszyka ćwiczymy buzię:
Krzyś włączył telewizor (mlaskamy czubkiem języka)
I siadł na krześle zachwycony (mówimy „oooo”),
Bo zobaczył na ekranie
Grupę ludzi roztańczonych (dotykamy językiem na zmianę górnych i dolnych zębów, policzka
prawego i lewego).
Hop! Hop! W górę skaczą zwinnie (dotykamy językiem górnej wargi przy szeroko otwartych
ustach),
Dookoła krążą pięknie (robimy językiem kółka).
Noga w prawo (wysuwamy język do prawego kącika ust),
Noga w lewo (wysuwamy język do lewego kącika ust),
Ktoś przytupnie (kląskamy językiem),
Ktoś przyklęknie (dotykamy na zmianę górnych i dolnych zębów).
Ręce w górę (unosimy ręce, językiem próbujemy dotknąć nosa),
Ręce w dół (opuszczamy ręce, językiem próbujemy dotknąć brody)
I już klaszczą bardzo zgodnie (klaszczemy, kląskamy językiem).
Krzyś też skacze przed ekranem,
Mocno tak, że zgubił spodnie.
Ćwiczenie 2 – ćwiczenie oddechowe „Szukamy słońca”
Dziecko stoi, nabiera powietrza nosem, unosi głowę i „rozdmuchuje chmury” (szuka słońca),
wypuszczając powietrze przez wargi ściśnięte w dzióbek.
Ćwiczenie 3 – zabawa ruchowa, podczas czytania ilustrujemy treść wiersza:
Maszerują dzieci drogą (maszerujemy z wysoko uniesionymi kolanami).
Raz, dwa, trzy!
Rączki klaszczą, tupią nogi (klaszczemy w ręce, tupiemy nogami).
Raz, dwa, trzy!
Maszerują, maszerują (maszerujemy z wysoko podniesionymi kolanami).
Raz, dwa, trzy!
I wesoło podskakują (podskakujemy).
Raz, dwa, trzy!
Ćwiczenie 4 – zabawa orientacyjna „Gdzie jest skarb?”
Dziecko staje się poszukiwaczem skarbów. Wychodzi na chwilę z pokoju, a w tym czasie
rodzic lub ktoś z rodzeństwa ukrywa zabawkę-skarb. Dziecko wraca i zaczyna szukać. Druga
osoba naprowadza poszukiwacza słowami: ciepło – jeśli kieruje się w stronę ukrytej zabawki
– i zimno – jeśli się od niej oddala. Po odnalezieniu zabawki-skarbu, powtarzamy zabawę lub
zamieniamy się rolami.
DOBREJ ZABAWY !!!
SPOTKANIE Z BAJKAMI – zajęcia 08 – 10. 06. 2020r.
Ćwiczenie 1 – podczas czytania bajki wykonujemy ćwiczenia narządów artykulacyjnych
BAJKA „CZERWONY KAPTUREK”
Żyła sobie kiedyś dziewczynka, którą nazywano Czerwonym Kapturkiem (uśmiechamy się nie pokazując zębów). Czerwony Kapturek (uśmiechamy się) miał wspaniałą babcię (udajemy, że robimy na drutach), która mieszkała w pobliskim lesie (las szumi: szuuuuu, szuuuuu, szuuuu). Niestety, pewnego dnia babcia Czerwonego Kapturka (robimy na drutach) zachorowała (kaszlemy). Mama Czerwonego Kapturka przygotowała babci (robimy na drutach) pyszny obiad (oblizujemy się) i poprosiła Czerwonego Kapturka ((uśmiechamy się) o zaniesienie babci (robimy na drutach) poczęstunku. Droga (kląskamy językiem, naśladujemy konika) do babci (robimy na drutach) wiodła przez las (szumimy), w którym porządku pilnował leśniczy (mówimy: pif-paf). Mama ostrzegała Czerwonego Kapturka (uśmiechamy się) przed złym wilkiem (szczerzymy zęby) grasującym po lesie (szumimy).
Czerwony Kapturek (uśmiechamy się) z radością ruszył drogą (kląskamy) do domku babci (robimy na drutach). Po drodze spotkał leśniczego (pif-paf), który ponownie ostrzegał ją przed złym wilkiem (szczerzymy zęby). Gdy Czerwony Kapturek (uśmiechamy się) minął rozległą polanę (próbujemy językiem dotknąć do brody), zza drzewa (próbujemy językiem dotknąć do nosa) wyjrzał wilk (szczerzymy zęby). Wilk (szczerzymy zęby) nie wydał się Czerwonemu Kapturkowi (uśmiechamy się) groźny. Grzecznie spytał dziewczynkę (uśmiechamy się), dokąd się wybiera. Czerwony Kapturek (uśmiechamy się), nie czując zagrożenia, opowiedział o chorej babci (robimy na drutach). Ufnie powiedział też wilkowi (szczerzymy zęby), gdzie znajduje się domek babci (robimy na drutach). Wilk (szczerzymy zęby) dziękując, poradził Czerwonemu Kapturkowi (uśmiechamy się), by nazbierał leśnych kwiatków (wąchamy kwiatki, wciągamy powietrze nosem i wypuszczamy ustami).
Tymczasem wilk (szczerzymy zęby), omijając napotkanego w lesie (szumimy) leśniczego (pif-paf), szybko dotarł do domku babci Czerwonego Kapturka (robimy na drutach). Wkradł się do środka (język od kącika do kącika ust) i połknął babcię (robimy na drutach). Położył się w łóżku babci i czekał na Czerwonego Kapturka (uśmiechamy się), udając babcię (robimy na drutach). Po chwili Czerwony Kapturek (uśmiechamy się) dotarł do domku babci (robimy na drutach) i nie przeczuwając niczego złego, wszedł do środka. Przez chwilę pomyślał o przestrogach mamy (puszczamy całuski) i leśniczego (pif-paf), ale szybko odpędził od siebie złe myśli. Wilk (szczerzymy zęby) tylko na to czekał, szybko połknął Czerwonego Kapturka (uśmiechamy się) i zmęczony, zasnął. Przechodzący obok domku babci (robimy na drutach) leśniczy (pif-paf) usłyszał chrapanie. Leśniczy (pif-paf) zdziwił się, że babcia (robimy na drutach) tak głośno chrapie. Zajrzał więc do środka i zobaczywszy przebranego wilka (szczerzymy zęby) szybko wystrzelił do niego ze strzelby. Uratowane babcia (robimy na drutach) i Czerwony Kapturek (uśmiechamy się) serdecznie podziękowały leśniczemu (pif-paf). Dziewczynka pomyślała sobie , że już nigdy nie zlekceważy uwag swojej mamy.
Ćwiczenie 2 – zabawa oddechowa „Trzy świnki”
Składamy na trzech kupkach skrawki papieru (mogą być w różnych kolorach). Jesteśmy wilkiem z bajki o trzech świnkach i dmuchamy na kupki tak, aby skrawki się rozsypały. Na trzecią kupkę możemy dmuchać delikatnie, aby została nienaruszona. Zamiast skrawków papieru zabawę można zrobić z paskami bibuły – trzymamy je za jeden koniec i dmuchamy, aby się poruszyły.
Ćwiczenie 3 – zabawa dźwiękonaśladowcza „Bajkolandia”
Wymyślamy kolejne postacie z bajek i staramy się je naśladować, np.:
– Czerwony Kapturek podskakuje i woła: mamo, babciu, mamo, babciu;
– wilk wyje: auuuu, auuuu, auuuu;
– leśniczy strzela: pif-paf, pif-paf;
– śpiąca królewna chrapie;
– Tygrysek skacze i woła: siup, siup, siup;
– Kopciuszek sprząta: szuru-buru, szuru-buru;
– trzy małe świnki budują domek i śpiewają: hej ho, hej ho.
Ćwiczenie 4 – zabawa oddechowa „Misie”
Dzieci leżą na plecach, trzymając rękę na brzuchu. Misie śpią (wdech nosem – brzuch unosi się, wydech ustami – brzuch opada). Misie budzą się, przeciągają i ziewają (wdech nosem – ręce za głowę, wydech ustami – ręce wracają). Misie wdychają powietrze nosem i, wydychając, mruczą – mmmmmm (ciszej i głośniej); palec dotyka skrzydełek nosa, aby wyczuć wibrację. Potem mruczą: mmmmma, mmmmme, mmmmmo, mmmmmu.
MIŁEJ ZABAWY!
Lubimy się bawić – zajęcia 02 – 05. 06. 2020r.
Ćwiczenie 1 – „Zabawy” – ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne:
Zapytał się język policzków:
„Bawimy się w chowanego?” (wypychamy językiem policzki od środka),
Lecz one się tylko nadęły (Robimy balonik, nabieramy powietrza w policzki i krótko przytrzymujemy):
„Nie mamy ochoty, kolego”.
Prosi więc język wargi (dotykamy językiem górnej i dolnej wargi, mając szeroko otwarte usta):
„Pobawcie się ze mną w berka” (dotykamy czubkiem języka różnych miejsc na podniebieniu),
Lecz usta zamlaskały (mlaskamy):
„Nie widzisz, że ssiemy cukierka?” (naprzemiennie wciągamy i wysuwamy wargi).
Pyta się język żuchwy:
„Poskaczesz ze mną troszeczkę?” (próbujemy językiem dotknąć na zmianę języka i brody),
Lecz ta niegrzecznie powiada:
„Mam się zamienić w piłeczkę?”(opuszczamy i unosimy brodę, usta się otwierają).
Odchodzi smutny języczek,
A tu ręce go wołają (wykonujemy naprzemienne ruchy rąk do siebie, naśladując przywoływanie):
„My chcemy się z tobą bawić!”
I harce zaczynają:
Ręce klaszczą (klaszczemy),
Język skacze (dotykamy czubkiem języka górnych i dolnych zębów przy szeroko otwartych ustach).
Wkrótce bawią się inaczej:
Język cmoka (cmokamy czubkiem języka),
Ręce w górę (unosimy ręce),
Język cienki jest jak sznurek (robimy rurkę z języka),
Ręce w ruchu jak motylek (naśladujemy rękoma ruch skrzydeł),
Język jest przy gardle, w tyle (dotykamy językiem podniebienia w okolicach gardła).
Obserwują to policzki (wypychamy na zmianę językiem policzki),
Wargi (uśmiechamy się i robimy dzióbek – na zmianę),
Żuchwa (opuszczamy i unosimy brodę)
I się złoszczą,
Bo zabawy odmówiły.
Teraz patrzą i zazdroszczą.
Ćwiczenie 2 – ”Nasze ciało” – zabawa ruchowa (podczas czytania wiersza dzieci wykonują ćwiczenia):
Każdy młodszy, starszy człowiek
Ważne rzeczy ma na głowie (próbujemy głową dotknąć lewego i prawego ramienia),
Która może się przekręcać,
W lewo, prawo szyję skręcać (kręcimy głową).
W głowie oczy patrzą za nas (pokazujemy na oczy).
Nos, co wącha już od rana (wciągamy powietrze nosem i wypuszczamy ustami).
Uszy, które nasłuchują (pokazujemy na uszy),
O czym usta twe plotkują (otwieramy zamykamy buzię).
Niżej mamy ręce obie (machamy rękami),
Prawą, lewą ruszaj sobie.
Łokieć, przegub do zginania (zginamy i prostujemy rękę w łokciu).
Dłoń nie tylko do witania (machamy dłonią).
W dłoni palce do pisania (ruszamy palcami),
Chętne też do rysowania.
Pięć na lewej, pięć na prawej (pokazujemy).
Dodaj sobie i po sprawie.
Nogi zadań dużo mają (tupiemy)
I w kolanach się zginają (uginamy nogi).
Możesz stać na lewej nodze (stoimy na lewej nodze),
Potem prawa na podłodze (stoimy na prawej nodze).
Sprytne stopy lubią chodzić (tupiemy),
Podskakiwać (skaczemy), z górki schodzić.
Dłoń ból szybko rozmasuje. (masujemy kostkę).
Ćwiczenie 3 – Zabawa oddechowa „Wirujące kwiatki”
Zabawa polega na zdmuchiwaniu kawałków papieru powierzchni. Można wyznaczyć pole, na które należy zdmuchnąć papierki lub trasę, po której mają się przemieszczać. Papier może być kolorowy i pocięty w kwiatki.
Ćwiczenie 4 – „Prezenty” – rozwiązywanie zagadek”:
- To jest słodkie, brązowe, podłużne, może być z orzechami lub mleczna (czekolada).
- Zwierzątko, które wolno chodzi i ma pancerz na grzbiecie (żółw).
- Nosimy ją na głowie, ma sztywny daszek i chroni od słońca (dżokejka, kaszkietówka).
- Jest to pojazd, który składa się z wielu części i jeździ po szynach (pociąg).
- Jest okrągła, kolorowa i można nią grać (piłka).
- Ma dużo kartek i można ją czytać (książka).
- Są to kolorowe patyczki, którymi można malować (kredki).
MIŁEJ ZABAWY
Rodzina – zajęcia 25. – 29. 05. 2020r.
Ćwiczenie 1 – (usprawnianie aparatu artykulacyjnego; podczas czytania wykonujemy ćwiczenia).
Języczek postanowił zrobić niespodziankę mamusi i posprzątać swój pokój. Najpierw powycierał kurze (języczek od kącika do kącika). Potem poustawiał na półkach zabawki (dotykamy czubkiem języka każdego zęba na górze i na dole). Następnie włączył odkurzacz (parskamy wargami) i dokładnie odkurzył podłogę (język do brody i do buzi chowamy). Rozejrzał się dookoła (oblizujemy się w jedną i w drugą stronę). Uśmiechnął się zadowolony ze swojej pracy (uśmiechamy się nie pokazując zębów i robimy dzióbek).
Później Języczek pomagał tatusiowi w pracy – razem naprawiali karmnik. Języczek podaje gwoździe (próbujemy językiem dotknąć do czubka nosa), a tata wbija je młotkiem (naśladujemy konika, kląskamy językiem). Nagle tata uderzył się w palec (mówimy: aj, aj, aj, aj, aj). Dmucha na niego (wdech nosem, wydech ustami). Mamusia jest zajęta prasowaniem (język od kącika do kącika). Po pracy wspólnie jedzą pyszny podwieczorek (udajemy, że coś jemy).
Ćwiczenie 2 – zabawa ruchowo-oddechowa „Rączki w górę”; podczas czytania wierszyka wykonujemy ćwiczenia.
Rączki w górę, (wdech nosem)
Rączki w dół (wydech ustami)
I zginamy ciałko w pół. (skłon)
Nóżka – raz, (noga do przodu)
Nóżka – dwa, (druga noga do przodu)
Jaka frajda – na sto dwa (podskoki).
→ wierszyk możemy powtórzyć kilka razy.
Ćwiczenie 3 – podczas czytania demonstrujemy ruchem opisane czynności:
Tu prawą mam rączkę (pokazujemy), a tu lewą mam, (pokazujemy)
Jak mama pracuje pokażę ja wam:
Tak pierze, tak pierze (pocieramy o siebie dłonie złożone w pięści)
Przez cały, cały dzień.
Tak wiesza, tak wiesza (stajemy na palcach i wyciągamy ręce do góry)
Przez cały, cały dzień.
Prasuje, prasuje (składamy prawą dłoń w pięść i na wysokości brzucha przesuwamy od prawej do lewej strony i odwrotnie)
Przez cały, cały dzień.
Tu prawą mam rączkę (pokazujemy), a tu lewą mam (pokazujemy)
Jak tata pracuje, pokażę ja wam:
Tak sprząta, tak sprząta (składamy prawą dłoń w pięść i rękę przesuwamy do przodu i do tyłu – naśladowanie odkurzania)
Przez cały, cały dzień.
Tak wierci, tak wierci (składamy dłoń w pięść i kręcimy nią)
Przez cały, cały dzień.
Tak stuka, tak stuka (stukamy pięścią w otwartą dłoń)
Przez cały, cały dzień.
Tu prawą mam rączkę (pokazujemy), a tu lewą mam (pokazujemy)
Jak oni tańcują, pokażę ja wam:
Tańcują, tańcują (klaszczemy)
Przez cały, cały dzień.
Ćwiczenie 4 – zabawa fonacyjna „Cicho-głośno”
Dziecko recytuje znany wierszyk. Rodzic umawia się z dzieckiem, że będzie recytować wiersz głośniej lub ciszej w zależności od podanego sygnału (wzniesiona lub opuszczona ręka).
MIŁEJ ZABAWY 🙂
„W zoo” – zajęcia 18-22.05.2020r.
Ćwiczenie 1 – podczas czytania wierszyka wykonujemy ćwiczenia buzi:
Ale w zoo jest wesoło.
Słoń wyciąga trąbę w górę, (próbujemy językiem dotknąć do nosa)
Kręci nią jak grubym sznurem. (oblizujemy usta przy szeroko otwartej buzi)
Lew otworzył wielką paszczę, (szeroko otwieramy i zamykamy buzię)
Foka śmiesznie w łapki klaszcze, (naśladujemy konika, kląskamy językiem)
Małpa po gałęziach fika (dotykamy czubkiem języka ostatnich zębów na górze i na dole)
Stado kuców raźno bryka. (dotykamy językiem na zmianę górnych i dolnych zębów)
Żmija się po piasku wije ( dotykamy językiem od kącika do kącika)
A żyrafa pręży szyję,
Bo chce dostać gałąź z góry. (próbujemy dotknąć językiem do nosa)
Tygrys ostrzy swe pazury, (przeciskamy język między lekko zaciśniętymi zębami)
A krokodyl paszczą kłapie, (otwieramy i zamykamy buzię)
Niedźwiedź w wodzie ryby łapie, (robimy z ust rybi pyszczek)
Wielbłąd chwali się swym garbem, (unosimy grzbiet języka, a czubek przyciskamy do dolnych zębów)
Swoim bardzo dużym skarbem
I przeżuwa w buzi trawę. (naśladujemy ruchy żucia)
Czas już kończyć tę zabawę,
Bo podziwiam te zwierzęta
Chyba godzin pięć czy sześć.
Koniec. Wracam już do domu, (naśladujemy konika, kląskamy językiem)
Bo chce mi się pić i jeść.
Ćwiczenie 2 – „Co to za zwierzę?” – rozwiązywanie zagadek
- Ma wielkie uszy i długą trąbę.
- Ma bardzo długą szyję.
- Ma paszczę i długą grzywę.
- Ma długi, zwinny ogonek, na którym lubi się huśtać
Ćwiczenie 3 – „Wycieczka do zoo” – ćwiczenia ruchowe i artykulacyjne.
WĄŻ – syczymy (zęby złączone, usta się uśmiechają) : sssssss.
MAŁPA – skaczemy obunóż.
SŁOŃ – próbujemy językiem dotknąć do nosa.
ŻYRAFA – dziecko kuca, a następnie powoli wstaje, wyciąga do góry ręce i staje na palcach.
STRUŚ – stojąc w rozkroku, powoli pochylamy się, starając się dotknąć rękami podłogi.
TYGRYS – chodzenie na czworakach.
MIŚ – nie chciał podać łapy, bo idzie spać; dziecko kładzie się na podłodze na plecach, trzyma ręce na brzuszku; wdycha powietrze nosem – brzuszek się unosi, wydycha ustami – brzuszek się chowa.
Ćwiczenie 4 – „Złap bańki mydlane” – ćwiczenia oddechowo-ruchowe.
Zabawę najlepiej przeprowadzać na świeżym powietrzu. Potrzebne do niej są co najmniej dwie osoby. Jedna osoba puszcza bańki mydlane, a druga je łapie, licząc ile się uda zbić.
MIŁEJ ZABAWY 😉
Instrumenty muzyczne – zajęcia 11.05. – 15.05.2020r.
Ćwiczenie 1 – zabawa słuchowo-ruchowa: czytamy wiersz ilustrując ruchem jego treść.
Moje ręce, chociaż małe, do zabawy są wspaniałe. (unosimy dłonie)
Palce grają na pianinie (ruszamy palcami poziomo, przesuwając ręce raz w prawą, raz w lewą stronę),
Na bębenku (klepiemy dłońmi po brzuchu),
Mandolinie (jedną rękę wyciągamy w bok, łączymy kciuk i palec wskazujący drugiej ręki i szybko przesuwamy je po brzuchu, imitując grę na mandolinie),
Na fujarce (unosimy dłonie na wysokość ust, jedna za drugą, i ruszamy palcami),
Na gitarze (naśladujemy grę na gitarze)
I na wszystkim o czym marzę.
Ćwiczenie 2 – „Sklep muzyczny” – ćwiczenie artykulacyjne
Dziecko ma zaprezentować dany instrument muzyczny, wydając charakterystyczny dla niego dźwięk:
Dzwony: bim-bam-bom,
Gitara: dong, dong, dong,
Bęben: bum, bum, bum,
Trąbka: tra, ta, ta, tra, ta, ta,
Skrzypce: tiijjii, tiijjii,
Pianino: plum, plum.
Ćwiczenie 3 – „Kapela” – zabawa ruchowa
Ilustrowanie ruchem następującego wierszyka:
Zebrał cudną Jaś kapelę,
Jakich w świecie jest niewiele. (bijemy brawo)
Są tam skrzypce, są tam basy,
Cóż to będą za hałasy. (chwytamy się za głowę)
Dylu, dylu na badylu (naśladujemy grę na skrzypcach),
Firli, Firli (naśladujemy grę na flecie),
Plum, plum, plum (naśladujemy grę na pianinie).
Fiku-miku na patyku (podskakujemy),
Trala, la, la (śpiewamy),
Bum, bum, bum (naśladujemy grę na bębenku, klepiąc się po brzuchu).
Ćwiczenie 4 – „Dmuchawce” – ćwiczenie oddechowe
Najlepiej przeprowadzić zabawę na świeżym powietrzu. Dziecko dmucha na mlecze tak długo, aż spadnie ostatnie nasionko. Strumienie powietrza powinny być długie. W domu można dmuchać na skrawki papieru umieszczone na ręce.
MIŁEJ ZABAWY
„WYPRAWA NA ŁĄKĘ” – zajęcia 05.05. – 08.05.2020r.
Ćwiczenie 1 – „Na łące” – ćwiczenia narządów mowy
Jestem na zielonej łące
I przyglądam się biedronce,
Która rozłożyła skrzydła (wypychamy językiem policzki)
I szybciutko odleciała (dotykamy językiem górnej i dolnej wargi przy szeroko otwartych ustach),
Więc jej tylko pomachałam (język od kącka do kącika)
I spojrzałam
Na świerszczyka skaczącego w trawie (naśladujemy konika, kląskamy językiem).
Pomyślałam:
„Nie z biedronką, więc ze świerszczem się pobawię” (uśmiechamy się nie pokazując zębów).
Ale świerszcz mi z oczu zniknął,
Przepadł, nie wiadomo gdzie,
A ja tak się bawić chcę.
Leci mucha, leci pszczoła (mówimy: bzzzzzzz),
Krążą obie dookoła (oblizujemy się przy szeroko otwartych ustach).
Naraz jedna skręca w lewo (wypychamy lewy policzek),
A druga mknie w prawo (wypychamy prawy policzek).
No i żegnaj mucho, pszczoło,
I żegnaj zabawo (język od kącika do kącika).
A to kto?
To wolnym krokiem żuk po ziemi drepcze.
Cmokam, gwiżdżę (cmokamy, gwiżdżemy),
może żuczek zabawić się zechce? (uśmiechamy się pokazując zęby)
Nie wyraził żuczek chęci,
Pod kamień ucieka (opieramy język o dolne zęby i wypychamy środek języka).
Oj, z zabawy nic nie wyjdzie,
Ale … ktoś tu szczeka (mówimy „hau, hau”).
To mój piesek, to mój Puszek mlaska (mlaskamy)
I ogonkiem rusza (język od kącika do kącika).
Po co mi żuk czy świerszcz w trawie?
Z moim Puszkiem się pobawię.
Ćwiczenie 2 – ćwiczenia ruchowe z elementami „Gimnastyki Mózgu”
Idziemy na wycieczkę: marsz – lewa ręka, prawa noga naprzód i na odwrót.
Dzieci podskakują: lewe kolano, prawa ręka naprzód i na przemian.
Ćwiczenie 3 – zabawa artykulacyjna „Kto zjadł śniadanko?”
Ruchami warg i języka naśladujemy sposoby jedzenia charakterystyczne dla różnych zwierząt:
– krowa: przesuwanie dolnej szczęki na boki,
– kot: wysuwanie języka, wylizywanie talerzyka, mruczenie, oblizywanie warg i zębów,
– ptak: ściąganie ust w dzióbek,
– krokodyl: szerokie otwieranie i zamykanie ust,
– ryba: ściąganie ust w rybi pyszczek, rozchylanie i zamykanie warg.
Ćwiczenie 4 – rozwiązywanie zagadek
Pękata niczym jabłuszko albo podłużna i cienka.
Z choinki spada na ziemię, a z nią maleńkie ziarenka. (szyszka)
W przedpokoju stoi lub wisi na ścianie,
By na nim po przyjściu powiesić ubranie. (wieszak)
Rosną latem i wiosną, niestraszna im zima.
Gdy za długie urosną, fryzjer je przycina. (włosy)
Ma długi ogonek, oczy jak paciorki.
Gdy zobaczy kota, ucieka do norki. (myszka)
Bardzo proszę wszystkie dzieci,
Niech rzucają do mnie śmieci. (kosz)
Wiosenne zabawy – zajęcia 27.04. – 30. 04. 2020r.
Ćwiczenie 1 – ćwiczenia buzi i języka (każde ćwiczenie powtarzamy po 5 razy):
Na raz – cmoknij ustami z każdej strony (cmokamy, puszczamy całuski)
I pokaż ząbki zadowolony (mocno wyszczerzamy zaciśnięte zęby w szerokim uśmiechu).
Na dwa – prowadź języczek tam i z powrotem (języczek od kącika do kącika)
I popij mleko jakbyś był kotem (naśladujemy kotka, który pije mleczko).
Na trzy – twój język drepcze do brody (wysuwamy języczek do brody),
Teraz zrób rurkę i napij się wody (kto umie, robi rurkę z języka).
Na cztery – policz dokładnie ząbki dolne (dotykamy czubkiem języka kolejno dolnych zębów)
I długo wąchaj kwiatki polne (wciągamy powietrze nosem i wypuszczamy ustami).
Na pięć – zrób duże koła w buzi (robimy kółka językiem, oblizujemy się)
I ziewnij mocno, jakbyś się budził (ziewamy).
Na sześć – powietrze w policzki weź (nabieramy powietrza, przytrzymujemy je chwilkę i wypuszczamy).
Na siedem i osiem – spróbuj położyć język na nosie (próbujemy językiem dotknąć do nosa).
Na dziewięć i dziesięć – wyprężaj język niczym grzbiet kota (Unosimy grzbiet języka, a czubek przyciskamy do dolnych zębów).
I sam wymyślaj dalej ćwiczenia, gdy tylko przyjdzie ci na to ochota.
Ćwiczenie 2 – ćwiczenie oddechowe „Papierowe kule”.
Oznaczamy na podłodze lub na stole miejsce startu i mety. Zgniecioną kulkę papieru (można też wykorzystać piłeczki pingpongowe) wprawiamy w ruch za pomocą oddechu. Jeżeli jest taka możliwość, można zorganizować zawody, kto pierwszy.
Ćwiczenie 3 – rozwiązywanie zagadek
- Oto jest brzęcząca chatka,
W niej pracowita gromadka,
A w głębi królowa matka. (Ul)
- Kiedy deszcz pada,
Szybko go rozkładasz. (Parasol)
- Po deszczu, po ulewie
Barwny łuk na niebie. (Tęcza)
- Rosła biała kulka, wiatr powiał rozpędzony,
Zniknęła, biedulka, porwał jej spadochrony. (Dmuchawiec)
- Biegną, choć nóg nie mają, płyną, żagla nie znając,
Lecą i skrzydeł im nie trzeba, zaraz nam zakryją pół nieba. (Chmury)
Ćwiczenie 4 – ćwiczenia oddechowe „Bociania szkoła latania”.
Zabawa polega na unoszeniu rąk w czasie wdechu i opuszczaniu w czasie wydechu (wdychamy powietrze nosem i wypuszczamy ustami) . Na początku dzieci są w pozycji siedzącej (jak bociany w gnieździe), a następnie stojącej (są gotowe do lotu). Po tych ćwiczeniach dzieci-bociany biegają po pokoju lub ogrodzie, naśladując lot ptaków.
MIŁEJ ZABAWY 😉
ŚWIĘTO ZIEMI – zajęcia 21.04. – 25. 04. 2020r.
Ćwiczenie 1 – ekologiczna bajka logopedyczna
Podczas czytania wykonujemy ćwiczenia buzi, każde powtarzamy po 5 razy:
W zielonym lesie mieszkała rodzina krasnoludków. Żyli sobie pod dużym, czerwonym muchomorem w białe kropki (dotykamy językiem po kolei górnych zębów). W lesie było pięknie. Drzewa szumiały (szumimy: sz…sz…sz…), kwiaty rosły (kierujemy język do nosa i do brody) i pachniały (wdech nosem i wydech ustami), wiewiórki skakały po drzewach, machając rudymi ogonami (język od kącika do kącika). Do lasu przybywało dużo ludzi. Niektórzy przyjeżdżali samochodami (brum-brum-brum), inni rowerami (dryń-dryń-dryń), a jeszcze inni przychodzili na piechotę (tup-tup-tup). Krasnoludki ostrożnie wyglądały wtedy ze swojego domku (kierujemy język do nosa, do brody, do jednego i drugiego kącika). Mądre skrzaty obserwowały spacerujących po lesie ludzi, którzy słuchali śpiewu ptaków (mówimy ćwir-ćwir-ćwir), spoglądali wysoko na drzewa (język do nosa) i obserwowali otaczającą przyrodę (oblizujemy się dookoła).
W ciepłe i słoneczne dni przyjeżdżały do lasu rodziny z dziećmi. Krasnoludki przyglądały się ciekawie skaczącym na polanie dzieciom (kląskamy językiem, naśladujemy konika). Miały ogromną chęć do nich dołączyć i tak jak one śmiać się wesoło (ha-ha, ho-ho, hi-hi, he-he), bawić się w berka (język od kącika do kącika), a potem odpoczywać na kocykach (uffff, uffff). Mamy dawały dzieciom zdrowe soczki do picia i kanapki z warzywami (mniam, mniam), a na deser pyszne jabłka. Wszystko było tak pyszne i zdrowe, że dzieci długo oblizywały się ze smakiem (oblizujemy się w jedną i drugą stronę).
Większość ludzi sprzątała po swoich piknikach, wtedy krasnoludki uśmiechały się zadowolone (uśmiechamy się i robimy dzióbek – na zmianę). Niestety, niektórzy pozostawiali wiele śmieci i wtedy krasnoludki były bardzo smutne i wzdychały żałośnie (wzdychamy ach, och). Wszystkie skrzaty porządkowały wtedy las (szorujemy językiem policzki od środka). Po takich porządkach zmęczone krasnoludki wracały do domku, myły ząbki (szorujemy górne i dolne zęby) i zapadały w głęboki sen.
Pamiętajcie, drogie dzieci –
Nie zaśmiecajcie lasu!
Sprzątajcie swoje śmieci!
Tak wam mówią leśne ludki
Małe, mądre krasnoludki
Ćwiczenie 2 – „Huśtawka dla krasnoludków” – ćwiczenie oddechowe.
Dzieci budują huśtawkę dla krasnoludków – zawiązują nitkę pośrodku wykałaczki. Dmuchają na huśtawki (wdech nosem, wydech ustami), by je rozkołysać.
Ćwiczenie 3 – zabawa dźwiękonaśladowcza „Wiosenne zwierzęta”
Zabawa ilustrująca rozmowy mieszkańców łąki, którzy już obudzili się z zimowego snu lub przylecieli z ciepłych krajów. Naśladowanie zwierząt:
– pszczoła: bzz, bzz,
– bocian : kle, kle,
– żaba: kum, kum, rech, rech,
– świerszcz: cyt, cyt,
– zając: kic, kic,
– skowronek: fiu, fiu.
Ćwiczenie 4 – „Bańki mydlane” – ćwiczenie oddechowe.
Jeżeli jest taka możliwość, dzieci wychodzą na dwór i puszczają bańki mydlane. Wdech nosem i długie, wolne dmuchanie na bańki mydlane.
MIŁEJ ZABAWY!
WIOSNA – zajęcia 15. 04. – 17. 04. 2020r.
Ćwiczenie 1 – gimnastyka narządów mowy
Podczas czytania wykonujemy ćwiczenia powtarzając je po 5 razy:
Zbliżała się wiosna. Za oknem słychać było śpiew ptaków (naśladujemy głos ptaków). Pan Języczek wybrał się do lasu na poszukiwanie oznak wiosny. Jechał na koniu (kląskamy). Na łące zobaczył bociany (wymawiamy kle, kle, kle). Zatrzymał się na leśnej polanie (mówimy prr). Zsiadł z konia i rozejrzał się wokoło (oblizujemy się w jedną i drugą stronę). Świeciło słońce, wiał delikatny wiatr (wdech nosem i długi wydech ustami). Było ciepło i przyjemnie (uśmiechamy się nie pokazując zębów i robimy dzióbek). Na skraju polany zakwitły wiosenne kwiaty: zawilce i sasanki. Pachniało wiosną (wdychamy powietrze nosem i wydychamy ustami).Nad kwiatami fruwały motyle (kierujemy języczek do nosa i do brody), a dookoła kwiatów zygzakiem latały pszczoły (języczek od kącika do kącika). Języczek pochylił się, powąchał kwiaty i kichnął (mówimy a-psik!). W tym momencie zauważył przeciskającego się przez zarośla zaspanego jeża (język przeciska się miedzy zębami). Zrobiło się późno. Języczek wsiadł na konia i pogalopował do domu (kląskanie językiem).
Ćwiczenie 2 – zabawa słuchowo-ruchowa – Wiosna czy zima?
Dziecko trzyma w ręku pasek papieru jako wiosenną trawkę. Podczas czytania, kiedy usłyszy informację związaną z wiosną, podnosi do góry trawkę.
1) W ogrodzie zakwitły przebiśniegi i krokusy.
2) Nad stawem stoją bociany.
3) Dzieci zjeżdżają z górki na sankach.
4) Mocno świeci słońce, a ptaki zaczynają śpiewać.
5) Wieje mroźny wiatr i sypie śnieg.
6) Na drzewach pojawiły się zielone pączki.
Ćwiczenie 3 – zabawa oddechowa – Wiosenny wiatr
Dziecko delikatnie dmucha na papierowy pasek – trawkę naśladując wiosenny wiatr. Wdech nosem i długi wydech ustami.
Ćwiczenie 4 – dobieranie rymów – Wiosenne wierszyki
Zadaniem dziecka jest dokończenie krótkich wierszyków dobierając rymy:
1) Lata osa koło ….(nosa).
2) Radują się dzieci, gdy słonko mocno … (świeci).
3) Za chwilę zakwitną żółte … (żonkile).
4) Drzew koronę zdobią pączki … (zielone).
5) Piękna i radosna idzie do nas … (wiosna).
„WIELKANOC” – ZAJĘCIA 06.04. – 08.04.2020r.
Ćwiczenie 1 – usprawnianie narządów artykulacyjnych
Podczas czytania wykonujemy ćwiczenia, każde powtarzamy po 5 razy.
Zbliża się Wielkanoc. Trwają przygotowania do świąt. Pan Języczek postanawia upiec ciasto. Najpierw do miski (zbliżamy język do nosa), wsypuje mąkę i cukier (język do brody), dodaje masło (język od kącika do kącika ust). Następnie rozbija jaja (kląskamy językiem, naśladujemy konika). Wszystkie składniki miesza (wypychamy językiem policzki od środka) i mocno uciera (szorujemy językiem górne i dolne zęby – na zmianę). Ciasto już się upiekło (wąchamy, wciągamy powietrze nosem i wypuszczamy ustami). Pan Języczek właśnie je ozdabia – polewa czekoladą (języczek od kącika do kącika), posypuje rodzynkami (dotykamy językiem każdego górnego zęba) i orzechami (dotykamy językiem każdego dolnego zęba).
Następnie pan Języczek robi sałatkę warzywną. Kroi warzywa (języczek od kącika do kącika ust), dodaje majonezu, miesza (kierujemy język do nosa, brody, jednego i drugiego kącika ust), a potem próbuje. Sałatka jest pyszna (oblizujemy się).
Później pan Języczek maluje pisanki. Powoli wkłada jajka do kubeczków (języczek do brody). Wyjmuje pomalowane (języczek do nosa) i dmucha, żeby szybciej wyschły (dmuchamy, wciągamy powietrze nosem i wydychamy buzią). Potem rysuje na jajkach wzorki – kropki (kląskamy językiem), kółka (oblizujemy się w jedną i w drugą stronę), paski (języczek od kącika do kącika) i kratkę (kierujemy języczek do nosa, do brody, do jednego i drugiego kącika ust). Cieszy się pan Języczek (uśmiech i dzióbek na zmianę, bez pokazywania zębów), bo już wszystko do świąt przygotowane.
Ćwiczenie 2 – ćwiczenie oddechowe „Potłuczone pisanki”
Dzieci rysują pisanki i kolorują je. Następnie układają na stole lub krześle w stosik, a później dmuchają na pisanki tak, aby się rozsypały (wdech nosem, wydech ustami).
Ćwiczenie 3 – ćwiczenie słuchowe „Kura czy góra” (rozróżnianie głosek k i g)
Dzieci spacerują swobodnie po pokoju. Na hasło: kura – kucają, zamieniają się w kury. Na hasło: góra – stają na palcach i unoszą w górę ręce. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.
Ćwiczenie 4 – rozwiązywanie zagadek
Bierzcie się do pracy i panie, i panki!
Czas już malować wielkanocne … (pisanki).
Co to takiego, odgadnij, mój kotku.
Są z wierzchu białe, a żółte w środku.
Gdy je gotować, dziwy się dzieją,
Bo zamiast mięknąć one twardnieją (jajka).
Skąd się biorą jajka? (Znoszą je kury).
WESOŁYCH ŚWIĄT!
ZABAWY ZE ZWIERZĄTKAMI – Zajęcia 30.03 – 02.04.2020r.
Ćwiczenie 1
Ćwiczenia oddechowe
Bierzemy sobie ulubionego pluszaka (np. misia), kładziemy się na plecach, nogi wyprostowane, zabawkę sadzamy na brzuchu i oddychamy tak, aby się unosiła. Pamiętamy
o tym, że wciągamy powietrze nosem, a wypuszczamy ustami. Robimy 10 wdechów i wydechów.
Ćwiczenie 2
Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego – każde ćwiczenie powtarzamy po 5 razy, naśladujemy zwierzątka:
bocian – robimy dzióbek
żaba – uśmiechamy się nie pokazując zębów
kotek – oblizujemy się dookoła
prosiaczek – mlaskamy
chomik – nabieramy powietrza, chwilkę trzymamy i wypuszczamy
piesek – wysuwamy język do nosa i do brody.
Ćwiczenie 3
Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze – jedna osoba czyta wiersz, a druga kończy, naśladując głosy zwierząt:
Co mówi bocian, gdy żabkę zjeść chce? Kle, kle, kle.
Co mówi żaba, gdy bocianów tłum? Kum, kum, kum.
Co mówi kaczka, gdy jest bardzo zła? Kwa, kwa, kwa.
Co mówi kotek, gdy mleczko by chciał? Miau, miau, miau.
Co mówi kura, gdy znosi jajko? Ko, ko, ko.
Co mówi kogut, gdy budzi w kurniku? Kukuryku.
Co mówi koza, gdy jeść jej się chce? Mee, mee, mee.
Co mówi krowa, gdy braknie jej tchu? Muu, muu, muu.
Co mówi wrona, gdy wstaje co dnia? Kra, kra, kra.
Co mówi piesek, gdy kość zjeść by chciał? Hau, hau, hau.
Co mówi baran, gdy spać mu się chce? Bee, bee, bee.
Co mówi ryba, gdy powiedzieć chce? Nic, przecież ryby nie mają głosu!
Ćwiczenie 4
Dobieranie rymów – osoba dorosła zaczyna rymowankę, dziecko dopowiada ostatni wyraz:
kot wskoczył na … (płot)
kaczka to była … (dziwaczka)
koza chodzi koło … (woza)
mucha lata koło … (ucha)
cielę, co językiem … (miele)
wrona była bez … (ogona)
bzyka pszczoła kolo … (czoła).
DOBREJ ZABAWY! 😉
Zadania logopedy szkolnego to:
- diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych
w celu ustalenia stanu mowy oraz poziomu rozwoju językowego uczniów, - prowadzenie zajęć logopedycznych dla uczniów oraz porad i konsultacji dla rodziców i nauczycieli w zakresie stymulacji rozwoju mowy uczniów
i eliminowania jej zaburzeń, - podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z rodzicami uczniów,
- wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Logopeda radzi
Normą rozwojową w zakresie artykulacji jest, kiedy:
DZIECKO 3-LETNIE
- wymawia wszystkie samogłoski
- wymawia spółgłoski p, b, m, n, f, w, t, d, k, g, l oraz ś, ź, ć, dź
- głoski sz, ż, cz, dż oraz s, z, c, dz mogą być wymawiane jako ś, ź, ć, dź
- głoska r może być wymawiana jako l albo j
DZIECKO 4-LETNIE
- oprócz wyżej wymienionych wymawia głoski s, z, c, dz
- głoski sz, ż, cz, dż może zamieniać na s, z, c, dz
- głoskę r może nadal zamieniać na l lub j
DZIECKO 5-, 6-LETNIE
- wymawia wyżej wymienione głoski oraz sz, ż, cz, dż
- do końca 6. roku życia nie musi wymawiać r jeśli zamienia je na l
DZIECKO 7-LETNIE
- powinno opanować poprawną wymowę wszystkich głosek i technikę mówienia
- 7. rok życia kończy okres swoistej mowy dziecięcej
UWAGA!
Pamiętajmy, że tempo rozwoju mowy jest indywidualne – u jednego dziecka mowa rozwija się szybciej, u innego wolniej. Dopuszcza się przesunięcia półroczne w prawidłowej realizacji głosek.
Co może zaniepokoić?
v Sposób wymowy głosek dźwięcznych, np. z (samek – zamek), w, d (fota – woda).
v Niepłynność w mowie, np.: ”popopokaż mi ooooobrazek”.
v Jak dziecko reaguje na nasze pytania (czy je słyszy, czy konieczne jest kilkakrotne powtórzenie), czy nie mówi zbyt głośno, czy często prosi
o zwiększenie siły głosu w telewizorze.
v Sposób oddychania dziecka – mówimy na wydechu.
v Zbyt mocne ślinienie się dziecka.
v Zniekształcony sposób wymowy głosek.
v Mówienie z językiem między zębami.
Konsultacje dla rodziców:
Środa – godz. 10.25 – 10.45