{youtube}wGwaKyAst_U{/youtube}
Scenariusz
Uczeń I
Bóg rysuje każdemu życiu ludzkiemu
Drogę niepowtarzalną, bezpowrotną…
Na tej drodze spotyka człowieka Pan.
Czasem, kiedy nie umiemy Go rozpoznać,
Woła po imieniu…
(Spotkania Zofia Zawidzka)
Pieśń „Ty tylko mnie poprowadź”
Narrator
16 października 1978 roku, gdy z Bazyliki Świętego Piotra w Watykanie
donośny głos obwieścił światu „Habemus Papam” większość zebranych
zastanawiała się kim jest nowy papież.
Uczeń II
Kiedy nas jeszcze nie było,
Kiedy świat podzielony był…
Ty przyszedłeś, złączyłeś nas.
Nie dzieliłeś na lepszych i gorszych,
Choć wielu dzieli tak świat!
Ty sercem się swym kierowałeś,
Które zawsze podpowiadało Ci,
Jak kierować światem masz…
Twoje słowa wiatr do nas gnał…
Słowa prawdy, wiary i cierpienia.
Ty kochałeś, jak na świecie nie kochał jeszcze nikt.
Tak mocno i tak wiernie.
Dzięki miłości takiej,
Jak ta, która od Ciebie wypływała,
Rozweselił się świat.
(Monika Marszałek)
Narrator
W dniu rozpoczęcia swego pontyfikatu Jan Paweł II wypowiedział
wezwanie: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi”.
Te słowa napełniły nadzieją serca wielu ludzi. Tymi słowami Papież wskazał każdemu człowiekowi możliwość odnalezienia prawdziwego
życia oraz prawdziwej miłości i wolności.
Pieśń „Nie ścigaj się z miłością”
Narrator
W trzydziestą drugą rocznicę wyboru Karola Wojtyły na papieża
obchodzimy Dzień Papieski. Tegoroczny, X Dzień Papieski nosi hasło:
„Jan Paweł II – Odwaga Świętości”.Tę „odwagę świętości” możemy rozpatrywać w kilku wymiarach.
Po pierwsze to wyniesienie przez Jana Pawła II ogromnej rzeszy Sług Bożych do chwały ołtarzy. Wskazywał ich pod każdą szerokością geograficzną, w każdym narodzie, języku, powołaniu i zawodzie,
w każdym stanie, rasie i wieku. Szukał tych, którzy pochylali się nad ubogimi, pełnili posługę nauczania, oddawali swe życie wychowaniu czy wreszcie byli nieugiętymi świadkami niewygodnej prawdy. Przez swą postawę stali się czytelnymi znakami Bożej miłości i miłosierdzia, dobroci i łaski, sprawiedliwości i pokoju.
Uczeń III
Bóg dał czas na nadzieję,
Czas na siew i czas na żniwa,
Czas na taniec, na śmiech
I na ciszę w kościołach widnych.
Bóg dał czas żeby kochać,
Żeby domy budować na skale,
Oto droga by iść co dzień dalej i dalej.
Uczeń IV
Mogę dzielić się wiatrem i chlebem,
Tyle wspólnych znajdować spraw,
A na miłość pod Twoim niebem
Tyle miejsc.
Kiedy Pan przyjdzie sądzić
Nasze serca i naszą marność,
Damy kłosy, a On spali plewy,
Oddzieli ziarno.
Będzie sądził z miłości,
Tej najprostszej i tej niełatwej.
Sądzić tylko z miłości,
To aż nadto, aż nadto.
Uczeń V
Ale umrzeć, nie znaczy zapomnieć,
Odejść, nie znaczy nie powracać.
Przestać mówić, nie znaczy milczeć,
Przestać być, nie znaczy nie istnieć…
Bo tak już jest w sercach ludzi,
Że osób wielkich się nigdy nie zapomina.
One zawsze trwają, zawsze w nas żyją.
Ciągle są z nami, nigdy ich nie ubywa.
(Anna Łypeń)
Piosenka „Miejcie nadzieję” (z rep. Piwnicy pod Baranami)
Narrator
Po drugie, „odwaga świętości” to postawa Jana Pawła II w różnych sytuacjach życiowych. Ojciec Święty nie bał się jawnego dążenia do świętości osobistej, która ujawnia się w człowieczeństwie i może być realizowana przez każdego. Czynił to zwyczajnie, prosto i niezwykle konsekwentnie. W każdej sytuacji z odwagą stawał po stronie świętości, godności człowieka i rodziny.
Karol Wojtyła był człowiekiem wielkim. Jednakże wielkość Jego tkwiła nie w zaszczytach i funkcjach przez Niego sprawowanych, ale w pokorze, dobroci i zrozumieniu drugiego człowieka. Pouczał, że: „Wartości człowieka nie mierzy się tym, co posiada, lecz tym, kim jest”.
Uczeń VI
„Panie, uczyń ze mnie narzędzie Twojego pokoju.
Spraw, bym tam, gdzie nienawiść, niósł miłość.
Tam, gdzie zniewaga, niósł wybaczenie.
Tam, gdzie niezgoda, niósł jedność.
Tam, gdzie wątpliwość, niósł wiarę.
Tam, gdzie błąd, niósł prawdę.
Tam, gdzie rozpacz, niósł nadzieję.
am, gdzie smutek, niósł radość.
Tam, gdzie ciemności, niósł światło.
Nauczycielu, spraw, bym chciał
nie tyle być pocieszanym, ile pocieszać,
nie tyle być rozumianym, ile rozumieć,
nie tyle być kochanym, ile kochać,
bo właśnie dając – otrzymujemy,
wybaczając – zyskujemy odpuszczenie,
umierając – zmartwychwstajemy do życia wiecznego.”
(Modlitwa św. Franciszka z Asyżu)
Uczeń VII
By uczcić Papieża, trzeba dobrać słowa,
by prawdziwa była zawsze słów wymowa;
o jego wielkości i pracy codziennej,
o jego wysiłku, miłości niezmiennej,
do tego, co dobre i co sprawiedliwe,
co oznacza prawdę i to, co uczciwe.
Pracowite życie naszego Papieża,
bo On nieustannie do pokoju zmierzał.
Wołał o sumienność, prosił o uczciwość,
wzywał o rozsądek i o sprawiedliwość.
Tę wielkość Papieża dobrocią się mierzy,
bo do grona wielkich Jan Paweł należy.
(W: Antologia literackiej twórczości nieprofesjonalnej o Janie Pawle II
i jego dziejowym posłannictwie)
Piosenka „Santo Subito” (Arka Noego)
Narrator
Wreszcie odwaga Papieża ujawniała się w wezwaniu do świętości. Świętość była dla Niego zwyczajnym pójściem za Chrystusem i zdaniem się na Niego. Wiele razy powtarzał:
„Pójdźcie za Jezusem. Nie bójcie się zbliżyć do Niego, przekroczyć progu Jego domu, rozmawiać z Nim twarzą w twarz, jak z przyjacielem”.
„Nie lękajcie się być świętymi”.
Uczeń VIII
Żaden człowiek nie ma ścieżek gotowych.
Rodzimy się jak gąszcz,
który może zapłonąć podobnie jak krzak Mojżesza
lub może uschnąć.
Ścieżki trzeba przecierać wciąż, bo mogą zarosnąć na nowo,
przecierać je trzeba tak długo, aż staną się proste
prostotą i dojrzałością wszystkich chwil:
oto każda chwila się otwiera całym czasem,
staje jakby cała ponad sobą,
znajdujesz w niej ziarno wieczności.
(Jan Paweł II Siostra)
Uczeń IX
Tak mało na świecie dobroci,
A tyle jej światu potrzeba!
Nią życie jak słońcem się złoci
Nią ziemia się zbliża do Boga.
Uczeń X
By każdy był dobry jak chleb
Gdy głodni nas będą czekali
W stajence naszego serca
Niech płomień miłości się pali.
Uczeń XI
Byśmy umieli w przyszłości
W gwarze wieczornych pacierzy
W sens rozmowy z Jezusem
Tak jak i dzisiaj uwierzyć.
Uczeń XII
I zawsze mogli być wierni
Idei Polaka – Papieża
Co sercem jak dzwon Zygmunta
Rytm naszych czasów odmierza.
(Lucjan Rydel)
Piosenka „Święty, święty uśmiechnięty” (Arka Noego)
Narrator
Jan Paweł II sprawiał, że zacierały się granice między narodami i wyznaniami. Wszystko co czynił, każde Jego słowo, każdy gest sprawiały, że choć w części staraliśmy się być lepszymi i doskonalszymi, że chętniej wybaczaliśmy winy innym, byliśmy dla siebie serdeczniejsi
i bardziej wyrozumiali.
Na zakończenie posłuchajmy wyzwania jakie stawia Jan Paweł II każdemu z nas. Wyzwania na pozór prostego, a jednak…
Uczeń XIII
Do Ciebie wołam, Człowieku, Ciebie szukam –
w którym historia ludzi może znaleźć swe Ciało.
Ku Tobie idę, i nie mówię „przybądź”,
ale po prostu „bądź”.
(Jan Paweł II Właściwa inwokacja, czyli wołanie do człowieka, który
stał się ciałem historii)
Pieśń „Barka”
Akademię przygotowali:
Katarzyna Podgórska (dobór tekstów)
Katarzyna Blicharz (oprawa plastyczna)
Mariusz Zarek (oprawa muzyczna)